چشم گذاشتي و رفتي..... اما بي انصاف تا هميشه شمردن،شرط بازي نبود........

در هر ورق زمان نوشته ام به یادت میمانم حتی اگر هزار صفحه از تو دور باشم........

من به پایان دگر نیندیشم که همین دوست داشتن زیباست ....

قدم میزنم تا ازت بگذرم قدم میزنم بلکه یادم بره میخوام جا بذارم یه جا فکرتو نمیذاره این شهر پر خاطره

دقایقی در زندگی هست که دلت برای کسی آنقدر تنگ میشود  که میخواهی او را از رویاهایت بیرون بکشی و در دنیای واقعی بغلش کنی

مارهای توی چشمات هر روز هزار بار مغز روح مرا می خورند.

می دانم نگاهت فروشی نیست قرضش که می دهی؟

عطرتنت روی پیراهنم مانده امروز بوییدمش عمیق ، عمیق … با هر نفس بغضم را سنگین تر کردم و به یاد آوردم که دیگر ، تنت سهم دیگری ست و غمت سهم من

ناراحتی یعنی قلبت بی ارزش ترین قسمت زندگیش باشه !

گفتی دوستت دارم.. و من به خیابان رفتم  فضای اتاق برای پرواز کافی نبود..

"چقده سخته بدونی اونکه میخوایش نمیمونه  که دلش یه جای دیگست و همه وجودش مال اونه .. چه بده برای اونکه جون میدی غریبه باشی بگی میخوام با تو باشم بگه میخوام که نباشی .. "

تا به دستش اوردم پیر شدم!!! حالا هم اینقد ترس از دست دادنش دارم که دارم میمیرم، ولی حیف که نمیفهمه، همش حرف خداحافظی میزنه . . .

تیغه ی تبر همیشه سهم ساقه من بود.... تو شب شهر فرنگی قسمتم تنها شدن بود... میدونستم که زمستان ختم قصه درخته... اما تنهایی شکستن خیلی سخته خیلی سخته...

یه جمله هست... میتونه دنیارو عوض کنه حرف نزن... بیا بغلم...

قرآن به سر گرفتم و گفتم: سلام عشق! یعنی به جـز حریـــم تو بر من حرام عشق

تنهایی یعنی بدون اینکه گوشیتو بذاری رو سایلنت بری بشینی سر کلاس ریاضی...